Pacjenci z wtórnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego (SPMS) mają szansę na udział w przełomowym badaniu klinicznym. Projekt CLASP-MS, finansowany przez Agencję Badań Medycznych i realizowany przez II Klinikę Neurologii Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, testuje skuteczność podskórnej kladrybiny u chorych z postępującą niepełnosprawnością niezależnie od rzutów.
Z tego artykułu dowiesz się…
- Na czym polega badanie kliniczne CLASP-MS i kto może w nim uczestniczyć.
- Jakie są aktualne możliwości leczenia wtórnie postępującej postaci stwardnienia rozsianego (SPMS).
- W jaki sposób kladrybina może wpłynąć na spowolnienie progresji choroby.
- Jakie narzędzia diagnostyczne i biomarkery są wykorzystywane w ocenie skuteczności terapii.
Potrzeba nowych terapii w SPMS
Wtórnie postępująca postać SM to trudny etap choroby, w którym objawy nasilają się mimo braku rzutów. Dotyka znaczną część pacjentów, u których początkowo rozpoznano rzutowo-remisyjny przebieg SM. Charakterystyczne dla SPMS są przewlekłe stany zapalne i procesy neurodegeneracyjne, a dostępne formy leczenia pozostają nadal ograniczone. Wiele osób nie kwalifikuje się do terapii w ramach obecnych programów lekowych.
Cel badania CLASP-MS
Celem projektu jest ocena skuteczności i bezpieczeństwa kladrybiny podawanej w formie iniekcji podskórnej u pacjentów z SPMS. To substancja czynna stosowana wcześniej w leczeniu rzutowo-remisyjnej postaci SM, której działanie przeciwzapalne może być także skuteczne w spowalnianiu progresji niepełnosprawności w SPMS.
Innowacyjne metody oceny
W badaniu wykorzystywane są zaawansowane narzędzia obrazowania mózgu pozwalające na identyfikację przewlekle aktywnych ognisk zapalnych. Obserwacja tych zmian w powiązaniu z przebiegiem klinicznym i odpowiedzią na leczenie to jeden z kluczowych aspektów projektu.
Dodatkowo prowadzone są oznaczenia biomarkerów w surowicy krwi i płynie mózgowo-rdzeniowym – m.in. stężenia neurofilamentów lekkich, białek GFAP oraz cytokin – co umożliwia ocenę aktywności zapalnej i procesów neurodegeneracyjnych oraz potencjalną predykcję odpowiedzi terapeutycznej.
Kto może wziąć udział?
Do udziału kwalifikują się osoby w wieku 18–65 lat, u których od co najmniej dwóch lat narasta niepełnosprawność niezależnie od rzutów. Warunkiem jest brak rzutów w ciągu ostatnich 24 miesięcy. Badanie otwarte jest także dla pacjentów z dużym stopniem niepełnosprawności (EDSS do 7,5), którzy nie mają dostępu do terapii w programach lekowych z powodów medycznych lub formalnych.
Trwa rekrutacja pacjentów
Badanie CLASP-MS to szansa nie tylko na dostęp do nowej metody leczenia, ale także na wniesienie realnego wkładu w rozwój terapii SPMS. Jak podkreśla główna badaczka projektu, dr hab. med. Iwona Kurkowska-Jastrzębska, „tylko udział w badaniach klinicznych daje szansę na rzetelną ocenę skuteczności i bezpieczeństwa nowych metod leczenia”.
Zainteresowani pacjenci lub lekarze prowadzący mogą kontaktować się z zespołem badawczym:
- II Klinika Neurologii Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie
- smleczenie@ipin.edu.pl
- 571 404 280 (pon.–pt., godz. 8:30–15:00)
Główne wnioski
- Badanie CLASP-MS realizowane przez II Klinikę Neurologii IPiN w Warszawie testuje skuteczność podskórnej kladrybiny w leczeniu SPMS.
- W projekcie mogą uczestniczyć pacjenci w wieku 18–65 lat, u których od co najmniej dwóch lat postępuje niepełnosprawność bez rzutów.
- W badaniu wykorzystuje się zaawansowane metody obrazowania mózgu oraz oznaczenia biomarkerów (m.in. neurofilamenty, GFAP, cytokiny), aby kompleksowo ocenić odpowiedź na leczenie.
- Rekrutacja trwa, a udział w projekcie daje pacjentom szansę na dostęp do terapii, które nie są dostępne w ramach programów lekowych.
Źródło:
- ABM
